ئىككىنچى يىلى كۈزدە، بوۋام ئالەمدىن ئۆتتى، ئۇ خۇش پۇراقلارمۇ يوقالدى، گۈللۈكنىڭ يېنىدا ئۇ تونۇش سىيمامۇ كۆرۈنمەس بولدى، ھېچكىممۇ مېنى قوغلاپ يۈرۈپ جۈخارگۈل چېيى ئىچكۈزمەيدىغان بولدى. ئاشۇ بىر دەستە ياۋا جۈخارگۈل يەنىلا گۈللۈكنىڭ بۇلۇڭىدا ياشاۋاتاتتى، يۇلتۇزدەك كىچىك گۈللەر قارامتۇل يېشىل يوپۇرماقلار ئارىسىدا چېچىلىپ تۇراتتى. مەن بىر نەچچە تال گۈلنى ئۈزۈپ ئاپتاپتا قۇرۇتۇپ، جۈخارگۈل چېيى دەملىدىم، سېرىق رەڭلىك كىچىك گۈل ئىستاكاننىڭ ئاستىغا يېيىلىپ، بېلىنى كېرىپ، ماڭا مېھرىبانلىق بىلەن قاراۋاتقاندەك كۆرۈندى.

　ئەسلىي مەزمۇننى ئوقۇماقچى بولسىڭىز مېنى چېكىڭ

　تەرجىمان: مۇبارەك ئىسمائىل

　ئاۋازدا: ئالمىرە غېنى

(نەشر ھوقۇقىغا ئىگە ئەسەر، ھوقۇق بېرىلمىگەن ئەھۋالدا باشقا سۇپىلارغا كۆچۈرۈپ ئىشلىتىش قاتتىق مەنئى قىلىنىدۇ. باشقا سۇپىلارغا كۆچۈرۈپ ئىشلەتكەندە مەنبەسى، ئەسلىي ماۋزۇسى، ئاپتورنىڭ ئىسمى ئەسكەرتىلىشى كېرەك، يادرولۇق مەزمۇنىنى ئۆزگەرتىشكە بولمايدۇ. ۋېيشىن دوستلار چەمبىرىكىگە، دوستلارغا ھەمبەھرىلەپ قويۇشىڭىزنى قارشى ئالىمىز.)