ئىككىنچى كۈنى، چۈشتىن كېيىن سائەت 5تىن 30 مىنۇت ئۆتكەندە، مەن ئاخىرى ئۇنى يەنە كۆردۈم. بىر كېچىدىلا نەچچە ياش قېرىپ كەتكەندەك كۆرۈندى، كۆزلىرىنىڭ ئەتراپى قارىداپ، ساقاللىرى ئۆسۈپ كېتىپتۇ، قارىغاندا بىر كېچە ئۇخلىمىغاندەك تۇراتتى. «ھاردىڭىزمۇ؟» «ھارمىدىم، تۈنۈگۈن نۇرغۇن كېسەل كۆردۈم ...»، دېدى ئۇ كۈلۈپ تۇرۇپ. ئۇيقۇسىرىغان ھالەتتىكى كۈلۈشى خۇددى ئېچىلغان بىر تال گۈلگە ئوخشاپ قالدى. شۇ دەقىقىدە، تەسىرلىنىش ھىدى ئارىمىزنى ئۇزاققىچە قاپلىدى.

　ئەسلىي مەزمۇننى ئوقۇماقچى بولسىڭىز مېنى چېكىڭ

　تەرجىمان: مۇبارەك ئىسمائىل

　ئاۋازدا: ئالمىرە غېنى

(نەشر ھوقۇقىغا ئىگە ئەسەر، ھوقۇق بېرىلمىگەن ئەھۋالدا باشقا سۇپىلارغا كۆچۈرۈپ ئىشلىتىش قاتتىق مەنئى قىلىنىدۇ. باشقا سۇپىلارغا كۆچۈرۈپ ئىشلەتكەندە مەنبەسى، ئەسلىي ماۋزۇسى، ئاپتورنىڭ ئىسمى ئەسكەرتىلىشى كېرەك، يادرولۇق مەزمۇنىنى ئۆزگەرتىشكە بولمايدۇ. ۋېيشىن دوستلار چەمبىرىكىگە، دوستلارغا ھەمبەھرىلەپ قويۇشىڭىزنى قارشى ئالىمىز.)