ئۆيىمىزنىڭ ئالدىدىكى سېمونت يولدا كېتىۋاتاتتىم، يىراقتىن دادامنىڭ كونا ئۆينىڭ ئالدىدىكى سېمونت پەلەمپەيدە ئولتۇرغانلىقىنى كۆردۈم. پەلەمپەي ئانچە ئۇزۇن ئەمەس ئىدى، بار بىلەن يوقنىڭ ئارىسىدا ئۈنۈپ قالغان بىر نەچچە مۇخ ئۇنىڭغا سۇس يېشىل ھەل بېرىپ قويغانىدى. قۇياش نۇرى دادامنىڭ كۈندىن- كۈنگە مۈكچىيىپ كېتىۋاتقان دۈمبىسىگە چۈشۈپ تۇراتتى، ئۇنىڭ قورۇق باسقان يۈزىنىڭ يان تەرىپى قۇياش نۇرىدا شۇنچىلىك جىمجىت ۋە گۈزەل كۆرۈنەتتى.

　ئەسلىي مەزمۇننى ئوقۇماقچى بولسىڭىز مېنى چېكىڭ

　تەرجىمان: مۇبارەك ئىسمائىل

　ئاۋازدا: ئالمىرە غېنى

(نەشر ھوقۇقىغا ئىگە ئەسەر، ھوقۇق بېرىلمىگەن ئەھۋالدا باشقا سۇپىلارغا كۆچۈرۈپ ئىشلىتىش قاتتىق مەنئى قىلىنىدۇ. باشقا سۇپىلارغا كۆچۈرۈپ ئىشلەتكەندە مەنبەسى، ئەسلىي ماۋزۇسى، ئاپتورنىڭ ئىسمى ئەسكەرتىلىشى كېرەك، يادرولۇق مەزمۇنىنى ئۆزگەرتىشكە بولمايدۇ. ۋېيشىن دوستلار چەمبىرىكىگە، دوستلارغا ھەمبەھرىلەپ قويۇشىڭىزنى قارشى ئالىمىز.)