يىللار ئۆتۈپ، ئىلگىرى مەكتەپكە بېرىش يولىدا سەكرەپ- تاقلاپ يۈرىدىغان گۆدەك ئۆسمۈر كىچىك شەھەردە ئوقۇتقۇچىلىق قىلىدىغان مۇئەللىمگە ئايلاندى. مەكتەپ دەرۋازىسىدىن ئۇچقاندەك ئۆتۈپ كېتىۋاتقان توكسىكلىتلارغا قاراپ تۇرغىنىمدا، بىخەتەرلىك قالپىقى كۆز- قۇلاقلىرىنى ئوراپ تۇرغان ئاتا- ئانىلار بىلەن پەرزەنتلەرنىڭ پاراڭلىرىدا، پەقەت بىر ئېغىز ئالدىراش ھەم قىسقا جېكىلەشلەرلا  قالغانىدى.

　ئەسلىي مەزمۇننى ئوقۇماقچى بولسىڭىز مېنى چېكىڭ

　تەرجىمان: مۇبارەك ئىسمائىل

　ئاۋازدا: ئالمىرە غېنى

(نەشر ھوقۇقىغا ئىگە ئەسەر، ھوقۇق بېرىلمىگەن ئەھۋالدا باشقا سۇپىلارغا كۆچۈرۈپ ئىشلىتىش قاتتىق مەنئى قىلىنىدۇ. باشقا سۇپىلارغا كۆچۈرۈپ ئىشلەتكەندە مەنبەسى، ئەسلىي ماۋزۇسى، ئاپتورنىڭ ئىسمى ئەسكەرتىلىشى كېرەك، يادرولۇق مەزمۇنىنى ئۆزگەرتىشكە بولمايدۇ. ۋېيشىن دوستلار چەمبىرىكىگە، دوستلارغا ھەمبەھرىلەپ قويۇشىڭىزنى قارشى ئالىمىز.)