«دەريادا كۆۋرۈك بولمىسا مۇز تۇتۇشنى ساقلىساق بولىدۇ، ئۇزۇن كېچىنى بېسىپ ئۆتسەكلا تاڭ ئاتىدۇ». ئەسلىمەمدىكى تولۇقسىز ئوتتۇرا مەكتەپ قارا رەڭلىك ئىدى، شۇنداقلا ئەسلەشنى ئەڭ خالىمايدىغان نەرسەم ئىدى. بىراق، نەدىمۇ مۇتلەق قاراڭغۇلۇق بولسۇن. ئاشۇ مەزگىل توغرىسىدىكى ئەسلىمىلەر ئىچىدە، ئۈچ يىل ئىچىدە ئۈزۈلۈپ قالمىغان خەتلەر خۇددى قاراڭغۇلۇققا كىرگەن بىر دەستە نۇرغا، بىر دەستە ئاجىز ئەمما ئۈمىدكە تولغان نۇرغا ئوخشايتتى. چۈنكى ئۇنىڭ پەيدا بولۇشىنىڭ ماڭا زادى قانچىلىك كۈچ بېغىشلىغانلىقىنى بىر ئۆزۈملا بىلىمەن.

　ئەسلىي مەزمۇننى ئوقۇماقچى بولسىڭىز مېنى چېكىڭ

　تەرجىمان: مۇبارەك ئىسمائىل

　ئاۋازدا: ئالمىرە غېنى

(نەشر ھوقۇقىغا ئىگە ئەسەر، ھوقۇق بېرىلمىگەن ئەھۋالدا باشقا سۇپىلارغا كۆچۈرۈپ ئىشلىتىش قاتتىق مەنئى قىلىنىدۇ. باشقا سۇپىلارغا كۆچۈرۈپ ئىشلەتكەندە مەنبەسى، ئەسلىي ماۋزۇسى، ئاپتورنىڭ ئىسمى ئەسكەرتىلىشى كېرەك، يادرولۇق مەزمۇنىنى ئۆزگەرتىشكە بولمايدۇ. ۋېيشىن دوستلار چەمبىرىكىگە، دوستلارغا ھەمبەھرىلەپ قويۇشىڭىزنى قارشى ئالىمىز.)